De laatste weken..
Door: annickjes
Blijf op de hoogte en volg Annick
29 Januari 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Hallo allemaal!
Het is alweer 'even' geleden dat ik heb geschreven, vandaar dat ik even doe alsof dit verslag vanaf Phnom Penh geschreven wordt.
Vorig week begon voor mij niet zo heel erg best. Ik was zondagavond al niet zo top en maandag helemaal niet lekker dus ik kon niet naar het dorpje toe. Ik moest even wat uitrusten dus ben in de stad gebleven. Maandag en dinsdag heb ik beetje gerelaxt in de hoop dat het beter zou worden. Helaas niet, dus woensdag op naar Dokter Joost, de Nederlandse arts in Siem Reap. Die heeft me even onderzocht en heeft me een apotheek aan pillen en zakjes meegegeven. Hij adviseerde om ook woensdag nog in de stad te blijven. Donderdag ben ik wel in Chuck geweest om afscheid te nemen, ik wilde toch nog graag terug. Donderdag waren er ook Amerikaanse studenten de school aan het schilderen, is erg mooi geworden! Ze kregen er een credit voor en dat was duidelijk te merken. Als ze konden zitten, dan deden ze dat. Verder was het grappig om te zien hoe Amerikaans ze waren. Ik kreeg vragen op me afgevuurd of dit mijn leven veranderd had. Nou, het doet wel wat met me, maar leven veranderen? Typisch weer.. Ik kon donderdagavond met hun mee terug rijden, in plaats van vrijdagmorgen zelf terug. Mijn vrijwilligers-verhaal is deze week helaas niet boeiend. Het was ook mijn laatste week dus ik heb ook afscheid moeten nemen! Vooral van Lahm, het oudste meisje die bij ons woont, moest ik wel even slikken. Vooral omdat ze me zo enthousiast knuffelde! Ik heb verder nog veel avonturen meegemaakt, dus niet afhaken met lezen!
Donderdagavond kwam ik weer aan in Siem Reap. Vanwege alle studenten was Baca Villa wederom vol dus ik mocht weer op zoek! Fantastisch als de hele stad vol is. Het was namelijk net Chinees Nieuwjaar en dan is heel Azie 3 dagen vrij, dus iedereen gaat reizen. Ik, met mn backpack en rugzak, heb anderhalf uur rondgelopen in Siem Reap en ben ontelbaar veel hostels ingelopen. Alles vol. Uiteindelijk vond ik een ietwat vreemd uitziend hotel, die 15 dollar voor een kamer met airconditioning vroeg. Ik hoef geen airco want ben inmiddels gewend aan de hitte of ventilator. Hij zou even overleggen met de baas. Ik kon nu een kamer krijgen voor 12 dollar met airco. Geregeld. Hij bracht me naar mijn kamer en zei: you alone? Dus ik antwoordde dat ik alleen was, wat mij opzich vrij logisch leek, waarop hij reageerde: No boy, no girl in room. Ik weet niet wat hij met deze opmerking bedoelde maar fijn dat de beste man het even vermeldde! Eenmaal in de kamer bleek ik ook koffie, thee en flesjes water te hebben. Dat heb ik uiteraard allemaal meegenomen en opgedronken. We blijven toch Nederlanders he! Eerst even heerlijk gedoucht (warm, ook voor die 12 dollar) en een kopje koffie op het balkon gedronken. Daarna ben ik lekker bij de Mexicaan gaan eten, waar ik me de hele week al op had verheugd. Heerlijk! Verder was het die dag Australia Day, een van de weinige nationale dagen van Australie. Rond 10 uur was Pubstreet al afgeladen vol en liep de helft al zwalkend over straat. Ik probeerde er nog achter te komen wat het betekende maar aan alle Australiers wie ik het vroeg kreeg ik als antwoord: Dunno, just party'in mate! Dus vooruit. Ik weet het nog steeds niet. Die nacht heb ik heerlijk geslapen in het hotel, de kussens waren erg lekker. Dat mag ook wel voor dat geld. De volgende middag om 13.30 zou mijn bus naar Phnom Penh vertrekken. Ik zou om 12.40 opgehaald worden, maar Cambodjaanse tijd is dat 1 uur. We werden met een minivan naar de bus gebracht. Ik had een VIP bus geboekt die er 5 uur over zou doen. Eenmaal in de bus, bleken de plaatjes toch wat gephotoshopt te zijn. Het leek er in de verste verte niet op. Ik zat wel lekker alleen, tot we bij het grote busstation kwamen en er een invasie van Chinezen/Japanners of iets in die trant binnenkwam. Het was een grote chaos want iedereen zat op de verkleerde plek dus er klopte helemaal niks van. Een verhit Cambodjaans mannetje probeerde nog wat orde te scheppen in de chaos door iedereen naar de juiste plek te wijzen, waardoor we uiteraard iets te laat vertrokken. Om 6 uur stopten we om wat te eten, dus ik had wat verse ananas gehaald. Ik vond het wat vreemd om nog te stoppen want we zouden 18.30 aankomen. Het was me al wel opgevallen dat de bus met een slakkengang reed. Toch maar even aan de chauffeur vragen, wat vrij lastig was aangezien ze zelfs dat Engels niet begrijpen. Hij zei dat we 9 uur aan zouden komen. Wat?! Dat was mooi balen want ik had ook nog geen hostel geboekt en om 9 uur is moeilijker zoeken dan om 18.30. Uiteindelijk waren we er 21.15. De bus stopte bij het Olympisch Stadion. Geen idee waar dat was. Gelukkig waren er 2 andere backpackers die ook om zich heen stonden te staren wat te doen. We zijn met zijn drieeen in een tuk tuk gegaan naar Velkommen Backpackers Hostel. Ik had gehoord van verschillende mensen dat dat een leuke plek is. Die was helaas vol, dus gingen we weer met tas en al op zoek naar een slaapplek. uiteindelijk een dorm (bed in slaapzaal) gevonden voor 5 dollar bij Happy Guesthouse. Als dat niet vrolijk slaapt. We hebben de spullen gedumpt en zijn gelijk gaan eten bij Velkommen. Lekker aan de cheeseburgers!! Na het eten nog even blijven hangen en wat biertjes gedronken aan de bar. We konden bij dat hostel ook een tuk tuk regelen voor de volgende dag naar de S-21 en de killing fields, wat aanzienlijk goedkoper is dan op straat. Een jongen had de S-21 en de killing fields al gezien dus ik ben met Jesse gegaan. De tuk tuk drivers zijn in de hoofdstad een stuk opdringeriger en minder vriendelijk dan in Siem Reap. Verder is het een hele grote stad dus heel uitgestrekt qua restaurantjes. In de meeste restaurantjes/barretjes zitten ook voornamelijk hoeren en oude mannen dus ik voelde me niet echt prettig toen we door donkere straten liepen. Gelukkig waren er anderen bij! Om 1 uur zijn we teruggegaan naar ons bed. Het irritant op een slaapzaal is dat je alles in het donker of met het lichtje van je telefoon moet zoeken. Uiteindelijk prima geslapen en de volgende ochtend om 8 uur richting het ontbijt in Velkommen. De tuk tuk vertrok om 9 uur richting de S-21. Dat was nog in de stad zelf. Bij de ingang betaal je 2 dollar en dan mag je rondlopen in de gevangenis. Even korte samenvatting: Er was een burgeroorlog tussen de regering en de Khmer Rouge, uiteindelijk gewonnen door de Khmer Rouge. Dat is een communistische partij die iedereen gelijk wilde hebben. Om zichzelf te beschermen werden alle mensen die in staat waren om een staatsgreep te plegen vermoord. Dus iedereen met enige educatie, goede baan, of ex-werknemers van de oude regering werden vermoord. Ze hebben verschrikkelijke dingen gedaan in de periode van 1970-1975. Er zijn in totaal ongeveer 3 miljoen Cambodjanen, in die tijd 1/4 van de totale bevolking, gemarteld en vermoord. De gevangenis was zeer indrukwekkend. Er zijn 3 gebouwen, elk gebouw voor verschillende doeleinden en gevangen gebruikt. In de cellen staat een martelbed en martelwerktuigen. Aan de muur hangt een foto van iemand die erop lag. Aangezien het zo recent is, 35 jaar, zit het bloed nog op het plafond. Echt verschrikkelijk. Verder was er een expositie met verhalen en foto's. Zeven mensen hebben uiteindelijk de gevangenis overleefd waarvan eentje aanwezig is in de gevangenis om zijn boek te verkopen. Erg raar om zo iemand te zien zitten, alleen jammer dat het dan weer zo commercieel moet. Er stond namelijk een mannetje naast te bleren; survivor!! Buy book, only 10 dollar!! Verder spreken de foto's wel voor zich denk ik.. Daarna bracht de tuk tuk ons naar de killing fields, wat ongeveer een half uurtje rijden van de stad af ligt. Daar kregen we bij de ingang een audiotoer aangeboden, een absolute aanrader! Je loopt een rondje en bij elke stop kan je op een knopje drukken en krijg je informatie/overlevingsverhalen en feiten. Daardoor wordt het heel erg realistisch. Het was ook echt zo indrukwekkend en heftig. Er waren 3 massagraven: de eerste met 450 lichamen, de tweede met 100 lichamen zonder hoofd, en de derde met lichamen van naakte vrouwen en kinderen. Er stond ook een boom, de killing tree genaamd, waar ze babies tegen aan dood sloegen. Kogels waren duur en dit was de goedkoopste manier. Bij die boom kreeg ik echt rillingen. Je voelt op de hele killing fields een bepaalde sfeer dat er slechte dingen zijn gebeurd. Het was al met al erg heftig en we waren ook beetje moe aan het einde van de rit van alle verhalen en indrukken. We waren om 3 uur weer terug, even wat gegeten en om 4 uur moest ik in de bus naar Sihanoukville. Daarover meer in mijn volgende verslag, anders zou de plek waarvan het geschreven is niet kloppen ;)
Dikke kus!
Het is alweer 'even' geleden dat ik heb geschreven, vandaar dat ik even doe alsof dit verslag vanaf Phnom Penh geschreven wordt.
Vorig week begon voor mij niet zo heel erg best. Ik was zondagavond al niet zo top en maandag helemaal niet lekker dus ik kon niet naar het dorpje toe. Ik moest even wat uitrusten dus ben in de stad gebleven. Maandag en dinsdag heb ik beetje gerelaxt in de hoop dat het beter zou worden. Helaas niet, dus woensdag op naar Dokter Joost, de Nederlandse arts in Siem Reap. Die heeft me even onderzocht en heeft me een apotheek aan pillen en zakjes meegegeven. Hij adviseerde om ook woensdag nog in de stad te blijven. Donderdag ben ik wel in Chuck geweest om afscheid te nemen, ik wilde toch nog graag terug. Donderdag waren er ook Amerikaanse studenten de school aan het schilderen, is erg mooi geworden! Ze kregen er een credit voor en dat was duidelijk te merken. Als ze konden zitten, dan deden ze dat. Verder was het grappig om te zien hoe Amerikaans ze waren. Ik kreeg vragen op me afgevuurd of dit mijn leven veranderd had. Nou, het doet wel wat met me, maar leven veranderen? Typisch weer.. Ik kon donderdagavond met hun mee terug rijden, in plaats van vrijdagmorgen zelf terug. Mijn vrijwilligers-verhaal is deze week helaas niet boeiend. Het was ook mijn laatste week dus ik heb ook afscheid moeten nemen! Vooral van Lahm, het oudste meisje die bij ons woont, moest ik wel even slikken. Vooral omdat ze me zo enthousiast knuffelde! Ik heb verder nog veel avonturen meegemaakt, dus niet afhaken met lezen!
Donderdagavond kwam ik weer aan in Siem Reap. Vanwege alle studenten was Baca Villa wederom vol dus ik mocht weer op zoek! Fantastisch als de hele stad vol is. Het was namelijk net Chinees Nieuwjaar en dan is heel Azie 3 dagen vrij, dus iedereen gaat reizen. Ik, met mn backpack en rugzak, heb anderhalf uur rondgelopen in Siem Reap en ben ontelbaar veel hostels ingelopen. Alles vol. Uiteindelijk vond ik een ietwat vreemd uitziend hotel, die 15 dollar voor een kamer met airconditioning vroeg. Ik hoef geen airco want ben inmiddels gewend aan de hitte of ventilator. Hij zou even overleggen met de baas. Ik kon nu een kamer krijgen voor 12 dollar met airco. Geregeld. Hij bracht me naar mijn kamer en zei: you alone? Dus ik antwoordde dat ik alleen was, wat mij opzich vrij logisch leek, waarop hij reageerde: No boy, no girl in room. Ik weet niet wat hij met deze opmerking bedoelde maar fijn dat de beste man het even vermeldde! Eenmaal in de kamer bleek ik ook koffie, thee en flesjes water te hebben. Dat heb ik uiteraard allemaal meegenomen en opgedronken. We blijven toch Nederlanders he! Eerst even heerlijk gedoucht (warm, ook voor die 12 dollar) en een kopje koffie op het balkon gedronken. Daarna ben ik lekker bij de Mexicaan gaan eten, waar ik me de hele week al op had verheugd. Heerlijk! Verder was het die dag Australia Day, een van de weinige nationale dagen van Australie. Rond 10 uur was Pubstreet al afgeladen vol en liep de helft al zwalkend over straat. Ik probeerde er nog achter te komen wat het betekende maar aan alle Australiers wie ik het vroeg kreeg ik als antwoord: Dunno, just party'in mate! Dus vooruit. Ik weet het nog steeds niet. Die nacht heb ik heerlijk geslapen in het hotel, de kussens waren erg lekker. Dat mag ook wel voor dat geld. De volgende middag om 13.30 zou mijn bus naar Phnom Penh vertrekken. Ik zou om 12.40 opgehaald worden, maar Cambodjaanse tijd is dat 1 uur. We werden met een minivan naar de bus gebracht. Ik had een VIP bus geboekt die er 5 uur over zou doen. Eenmaal in de bus, bleken de plaatjes toch wat gephotoshopt te zijn. Het leek er in de verste verte niet op. Ik zat wel lekker alleen, tot we bij het grote busstation kwamen en er een invasie van Chinezen/Japanners of iets in die trant binnenkwam. Het was een grote chaos want iedereen zat op de verkleerde plek dus er klopte helemaal niks van. Een verhit Cambodjaans mannetje probeerde nog wat orde te scheppen in de chaos door iedereen naar de juiste plek te wijzen, waardoor we uiteraard iets te laat vertrokken. Om 6 uur stopten we om wat te eten, dus ik had wat verse ananas gehaald. Ik vond het wat vreemd om nog te stoppen want we zouden 18.30 aankomen. Het was me al wel opgevallen dat de bus met een slakkengang reed. Toch maar even aan de chauffeur vragen, wat vrij lastig was aangezien ze zelfs dat Engels niet begrijpen. Hij zei dat we 9 uur aan zouden komen. Wat?! Dat was mooi balen want ik had ook nog geen hostel geboekt en om 9 uur is moeilijker zoeken dan om 18.30. Uiteindelijk waren we er 21.15. De bus stopte bij het Olympisch Stadion. Geen idee waar dat was. Gelukkig waren er 2 andere backpackers die ook om zich heen stonden te staren wat te doen. We zijn met zijn drieeen in een tuk tuk gegaan naar Velkommen Backpackers Hostel. Ik had gehoord van verschillende mensen dat dat een leuke plek is. Die was helaas vol, dus gingen we weer met tas en al op zoek naar een slaapplek. uiteindelijk een dorm (bed in slaapzaal) gevonden voor 5 dollar bij Happy Guesthouse. Als dat niet vrolijk slaapt. We hebben de spullen gedumpt en zijn gelijk gaan eten bij Velkommen. Lekker aan de cheeseburgers!! Na het eten nog even blijven hangen en wat biertjes gedronken aan de bar. We konden bij dat hostel ook een tuk tuk regelen voor de volgende dag naar de S-21 en de killing fields, wat aanzienlijk goedkoper is dan op straat. Een jongen had de S-21 en de killing fields al gezien dus ik ben met Jesse gegaan. De tuk tuk drivers zijn in de hoofdstad een stuk opdringeriger en minder vriendelijk dan in Siem Reap. Verder is het een hele grote stad dus heel uitgestrekt qua restaurantjes. In de meeste restaurantjes/barretjes zitten ook voornamelijk hoeren en oude mannen dus ik voelde me niet echt prettig toen we door donkere straten liepen. Gelukkig waren er anderen bij! Om 1 uur zijn we teruggegaan naar ons bed. Het irritant op een slaapzaal is dat je alles in het donker of met het lichtje van je telefoon moet zoeken. Uiteindelijk prima geslapen en de volgende ochtend om 8 uur richting het ontbijt in Velkommen. De tuk tuk vertrok om 9 uur richting de S-21. Dat was nog in de stad zelf. Bij de ingang betaal je 2 dollar en dan mag je rondlopen in de gevangenis. Even korte samenvatting: Er was een burgeroorlog tussen de regering en de Khmer Rouge, uiteindelijk gewonnen door de Khmer Rouge. Dat is een communistische partij die iedereen gelijk wilde hebben. Om zichzelf te beschermen werden alle mensen die in staat waren om een staatsgreep te plegen vermoord. Dus iedereen met enige educatie, goede baan, of ex-werknemers van de oude regering werden vermoord. Ze hebben verschrikkelijke dingen gedaan in de periode van 1970-1975. Er zijn in totaal ongeveer 3 miljoen Cambodjanen, in die tijd 1/4 van de totale bevolking, gemarteld en vermoord. De gevangenis was zeer indrukwekkend. Er zijn 3 gebouwen, elk gebouw voor verschillende doeleinden en gevangen gebruikt. In de cellen staat een martelbed en martelwerktuigen. Aan de muur hangt een foto van iemand die erop lag. Aangezien het zo recent is, 35 jaar, zit het bloed nog op het plafond. Echt verschrikkelijk. Verder was er een expositie met verhalen en foto's. Zeven mensen hebben uiteindelijk de gevangenis overleefd waarvan eentje aanwezig is in de gevangenis om zijn boek te verkopen. Erg raar om zo iemand te zien zitten, alleen jammer dat het dan weer zo commercieel moet. Er stond namelijk een mannetje naast te bleren; survivor!! Buy book, only 10 dollar!! Verder spreken de foto's wel voor zich denk ik.. Daarna bracht de tuk tuk ons naar de killing fields, wat ongeveer een half uurtje rijden van de stad af ligt. Daar kregen we bij de ingang een audiotoer aangeboden, een absolute aanrader! Je loopt een rondje en bij elke stop kan je op een knopje drukken en krijg je informatie/overlevingsverhalen en feiten. Daardoor wordt het heel erg realistisch. Het was ook echt zo indrukwekkend en heftig. Er waren 3 massagraven: de eerste met 450 lichamen, de tweede met 100 lichamen zonder hoofd, en de derde met lichamen van naakte vrouwen en kinderen. Er stond ook een boom, de killing tree genaamd, waar ze babies tegen aan dood sloegen. Kogels waren duur en dit was de goedkoopste manier. Bij die boom kreeg ik echt rillingen. Je voelt op de hele killing fields een bepaalde sfeer dat er slechte dingen zijn gebeurd. Het was al met al erg heftig en we waren ook beetje moe aan het einde van de rit van alle verhalen en indrukken. We waren om 3 uur weer terug, even wat gegeten en om 4 uur moest ik in de bus naar Sihanoukville. Daarover meer in mijn volgende verslag, anders zou de plek waarvan het geschreven is niet kloppen ;)
Dikke kus!
-
29 Januari 2012 - 11:39
Papa En Mama:
Lieverd, wat heb je je ervaringen weer prachtig verwoord. Ik zie een 2e Floortje Dessing in je. Ik vind het leuk en mans zoals je alles beleefd en omgaat met de backpackers 'uitdagingen'. Ik kan me ook goed voorstellen dat je de rillingen krijgt als je op de 'Killing Fields' bent, het is ook zo vreselijk wat er gebeurt is. Ik denk overigens dat het je gedachte over het leven best wat zal veranderen maar dat je dat pas merkt als je straks weer in je eigen leventje zit. Nou, maar er nog een paar mooie dagen van en ik ben ook wel weer blij als je straks weer lekker thuis bent. Tot donderdag, heel veel liefs Papa en Mama -
29 Januari 2012 - 14:16
Diana:
Hey Annick,
Wat ben jij toch een topschrijfster zeg! Respect voor alles wat je daar doet.
Geniet nog van de laatste dagen daar en alvast een goede terugreis.
Liefs,
ons allen -
29 Januari 2012 - 18:10
Rob En Petra:
Allemachtig, wat een verhalen kan jij schrijven zeg!
Gelukkig ben je niet al te lang ziek gebleven en heb je nog afscheid kunnen nemen van de kinderen.
Heel indrukwekkend die Killing Fields, brrr.
Nou meid, nog een paar dagen genieten van je avontuur en dan weer de lange vlucht naar huis.
ps het is hier ijskoud, dus hou je warme kleren in de aanslag ;)
Tot gauw! -
30 Januari 2012 - 00:33
Kirsten:
Kind wat een verhalen, kon je nog slapen!? Volop genieten van je laatste dagen daar!! Dikke kus! *zwaai* -
30 Januari 2012 - 10:13
Norma:
He Annick,
wat jammer dat je ziek geworden bent, maar gelukkig heb je nog afscheid kunnen nemen van je lieve kids he! Dankzij je heerlijke verhalen kunnen we ons weer goed voorstellen wat je allemaal beleeft hebt! Van je verhalen over de gevangenis kreeg ik het al koud zonder de foto's... Ben benieuwd wat je de laatste dagen nog gaat doen, vast nog heel erg genieten dus veel plezier!! En best een leuke overgang van slippers naar schaatsen :-)!! Dikke kus Nor -
30 Januari 2012 - 10:13
Norma:
He Annick,
wat jammer dat je ziek geworden bent, maar gelukkig heb je nog afscheid kunnen nemen van je lieve kids he! Dankzij je heerlijke verhalen kunnen we ons weer goed voorstellen wat je allemaal beleeft hebt! Van je verhalen over de gevangenis kreeg ik het al koud zonder de foto's... Ben benieuwd wat je de laatste dagen nog gaat doen, vast nog heel erg genieten dus veel plezier!! En best een leuke overgang van slippers naar schaatsen :-)!! Dikke kus Nor -
30 Januari 2012 - 11:13
Ils:
Zo hee, weer heel wat meegemaakt. Indrukwekkend allemaal.
Geniet nog van je laatste paar dagen! xx ilse -
30 Januari 2012 - 13:04
Brian:
leuke verhalen& foto's zus
allemaal mooi daar zo te zien, en druk geholpen met schilderen.
je gaat al bijna weer naar huis, ik zou lekker daar 1week langer blijven, hier beetje sneeuw en koud :p
tot over een paar dagen xxx -
30 Januari 2012 - 16:59
Opa En Oma:
heel indrukwekkend allemaal
geniet nog van je laatste dagen
en een hele goede vlucht
lifs -
30 Januari 2012 - 17:02
Foutje :
liefs -
30 Januari 2012 - 17:30
Brecht:
Hoi Annickjes,
Indrukwekkend he! volgens mij vermaak je je goed in Cambodja! leuk om je verhalen te lezen, heb je alweer een beetje zin om naar huis te gaan? Ik herken touwens die man op je laatste FOTO, hoe toevallig is dat! ik ben donderdag ook bij de lunch, zie je dan, kan niet wachten te verhalen te horen! veel plezier de laatste dagen kus -
30 Januari 2012 - 21:47
Eva:
Meissie,
Indrukwekkend hoor..bah! Kan me voorstellen dat je kapot was na die dag. Hopelijk heb je het even goed kunnen verwerken!
Benieuwd naar je volgende verslag! Ik zou zeggen: knal er nog even een mooi verhaal uit deze laatste dagen!;)
Kuss -
31 Januari 2012 - 12:15
Selma:
Wat een pracht verhaal!
Geniet er nog even van en tot snel!
liefs sel -
01 Februari 2012 - 15:23
Fleur:
Annickje!
Fantastisch om alles weer te lezen, heb je gevolgd en kan niet wachten om alles in t echt te horen! fijne vlucht en tot snel meid! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
