Genieten in Sihanoukville

Hallo allemaal,

Ik had nog beloofd om ook even over mijn laatste dagen wat leuks op te schrijven. Belofte maakt schuld, dus bij deze!

Zaterdagmiddag om half 5 werd ik in de bus naar Sihanoukville verwacht. Vanwege wat vage Cambodjaanse redenen kon ik niet opgehaald worden in het hotel en moest ik eigen vervoer naar het busstation regelen. Met de tuk tuk kwam ik aan op het busstation. Ik liet mijn ticket zien en het mannetje zei: weet here ledie, weet here. (hier wachten dame). Het was weer een heerlijke Cambodjaanse chaos met allemaal druktemakertjes die door elkaar heen lopen. Er stond op mijn ticket dat ik om 4 uur aanwezig moest zijn in de bus. Het was inmiddels kwart over 4. Gelukkig stonden er naast mij 2 backpackers die ook een beetje verloren om zich heen stonden te kijken. Het bleek dat we allemaal naar Sihanoukville moesten. Dat scheelde. Na nog een paar keer vragen aan verschillende mannetjes, deelde eentje ons mee dat we de achterste bus in moesten. Prima. Wederom leek het in de verste verte niet op de bus van de plaatjes maar goed, daar raak je ook aan gewend. Ik ben samen met de jongens die ik buiten had ontmoet achterin gaan zitten. Dat is wel zo gezellig. Het vervelende was, bleek na 2 uur, dat we op de motor zaten waardoor het bloedheet was. De flessen water die voor ons op de grond stonden waren al verdampt of veranderd in theewater. De planning was om om half 9 aan te komen. Gelukkig had ik in Siem Reap Tarryn, een Zuid-Afrikaans meisje, ontmoet en we hadden besloten om in Sihanoukville een kamer te delen. Ze had mij 's middags al een berichtje gestuurd dat ze een kamer had. Dat scheelt wat zoekwerk! De bus kwam uiteraard om kwart voor 10 pas aan, een vertraging die we deze avond niet echt konden gebruiken aangezien er een feest zou zijn op een eiland waar we graag heen wilden. De laatste boot zou om 10 uur alleen al gaan. We zijn uit de bus naar een tuk tuk gerend, alle tassen in mijn kamer gedumpt en gelijk naar het strand gerend. Niet gedoucht en niet gegeten dus ik stond echt een uur in de wind. Gelukkig hadden we de laatste boot gehaald. Daar zou ik ook mijn vrienden uit Siem Reap weer ontmoeten. Het was echt heel erg gaaf. Heerlijk weer, goede muziek en iedereen die lekker met z'n strandemmertje met drank in zijn handen aan het dansen was. Met de boot heen, betekent natuurlijk ook met de boot terug. Met de regen is dat alleen iets minder. Wij zaten op de terugrit vooraan, dus net niet onder de overkapping. Het regent dan recht in je gezicht, en dat was ongeveer de eerste keer in de maand dat ik het koud had. Na 45 minuten werden we weer op het strand in Sihanoukville gedumpt. Als verzopen katjes terug gelopen naar het hotel in de regen. Lekker een warme douche gepakt en op bed, de eerste keer gezellig met een kamergenootje! De volgende ochtend werden we al vrij vroeg wakker omdat het best warm is. En één ventilator is niet genoeg om een kamer met 2 vrouwen koel te houden. Het is zo fijn om dan lekker je bikini, een makkelijk jurkje en je slippertjes aan te doen. Dan lekker op weg naar het strand om te ontbijten. Op weg van het hotel naar het strand zag ik eigenlijk pas echt hoe Sihanoukville eruit zag. In de haast van de vorige avond had ik totaal niet om me heen gekeken. Na een paar uur op het strand was het gewoon te heet om in de zon te liggen. We zijn lekker even terug gegaan naar het hotel. 'S middags deden de meesten even een powernap/siesta van 2 uur om voor de avond weer fit te zijn. Daarna even snel eten en weer naar een feestje! Het was alleen erg rustig omdat iedereen waarschijnlijk nog moe was van de avond ervoor. Kan je nagaan, je doet niet eens wat en toch is iedereen moe.. De volgende ochtend probeerde ik mijn bus te boeken richting Siem Reap. De zogenaamde 'sleeping-bus' was al vol, dus dat werd voor mij een 'sitting-bus', top! Dat wordt dus rechtop zitten gedurende een 12 uur lange rit. Daarna weer lekker naar het strand gegaan met zijn allen. We hadden inmiddels al een flinke groep gemaakt met, erg gezellig en een mix van allemaal verschillende nationaliteiten! 'S avonds was mijn laatste avond, en ook die van Morgan, dus ik had voorgesteld om uit eten te gaan. Dat werd bij Cafe Mango (zie foto's). Veel gelachen en lekker gegeten, een prima combinatie! Daarna uiteraard weer een feestje op het strand voor de laatste avond. Er waren bij verschillende barren happy-hours op verschillende tijden, dus die zijn we gewoon maar allemaal afgegaan. Lekker goedkoop en we blijven tenslotte backpackers.De volgende dag was er een heel leuk bootfeest, ik kon helaas niet mee. De boot zou om 7 uur terugkomen en mijn bus om 7 uur vertrekken. Aangezien het Cambodjaanse tijden zijn, is het dus tijd onder voorbehoud. Dat durfde ik toch niet te riskeren. 'S morgens stonden alle feestgangers met brakke koppies alweer met een biertje in de hand. Ik moest hier afscheid nemen, wat niet erg leuk was. De rest van de dag was voor mezelf. Ik heb besloten om naar een ander strand te gaan, wat mooier scheen te zijn. De goedkoopste manier om te reizen alleen is achterop de motorbike bij een Cambodjaan. Dat dat het goedkoopst is, heb ik gemerkt. Nooit meer. De kilometerteller doet het niet, dat is maar goed ook want als je in getallen ziet hoe hard je gaat.... Verder zijn de wegen niet zo ontwikkeld als hier dus met elke hobbel of bobbel vloog ik er bijna vanaf. Na een helse rit kwam ik aan bij een heel mooi strand met allemaal loungestoelen en restaurantjes. Ik kwam al snel wat bekenden tegen, aangezien het maar een klein stadje is. Helaas was het een beetje bewolkt dus dat was jammer voor het bevorderen van mijn bruine kleurtje! Eind van de middag even terug gegaan om te douchen en te eten. Om 7 uur werd ik opgehaald voor het hotel met de bus. Ook weer een bus wat uiteraard niet voldeed aan de foto's in het mapje van het reisbureau. In Phnom Penh, na 5 uur bussen, ben ik overgestapt op een sleeping bus. Heerlijk, alleen dat ik in Siem Reap aankwam, om 10 over half 6 's morgens, bleek mijn bagage in Phnom Penh achter te zijn gebleven... Op dat moment zat ik voor het eerst even in de stress. Ik zou namelijk een paar uren later naar huis vliegen. Achter op de scooter met iemand van het busbedrijf op weg naar kantoor. Daar ging hij bellen met collega's in Phnom Penh. Dat gaat ook echt op z'n Cambodjaans: er ligt een mandje met een stuk of 10 telefoons waarvan hij er eentje uitpakt om te bellen. Vervolgens gaan ze 1 voor 1 af, en hij neemt rustig de tijd om op te nemen. Terwijl ik alleen maar dacht; schiet asjeblieft op, ik wil mijn tas terug! Na een nacht in een hobbelende bus heb je al niet zo'n goed humeur en hier werd het zeker niet beter door. Uiteindelijk hadden ze mijn tas gevonden, dat was al goed nieuws. De tas kon met de eerste taxi naar Siem Reap komen, kostte me wel 10 dollar. Prima, tas laten invliegen is vast duurder! Ik kon om 2 uur terug komen op kantoor en dan zou de taxi er zijn. Ik heb nog maar even een paar keer herhaald dat het echt belangrijk was aangezien ik naar huis zou vliegen. Inmiddels was het al 7 uur, ik ben maar even naar een internet cafe gegaan om te skypen. Wat moet je anders zo vroeg? Daarna even wat gegeten en geslapen en gewacht tot het 2 uur was. Stipt 2 uur stond ik op de stoep. Hij moest nog even mijn tas bij het busstation halen, of ik even wilde wachten. Na 20 minuten kwam hij aangecrosst op z'n scooter en ik zag al dat het mijn tas was. Ik heb stiekem een klein vreugdedansje gemaakt en die lieve man 100x bedankt. Och, wat was ik blij! Daarna kon ik bijna gelijk richting het vliegveld met de tuk tuk. Daarover meer in het volgende verslag! Ik word al aardig goed in cliffhangers :)


Dikke kus!